بنا بر آنچه ابوجعفراحمد بن محمد بن خالد برقی(م247یا280) (۱)

 امام صادق(ع)فرمود:روزی امیرالمومنین(ع)نشسته بودوپسرش محمد با او بود به پسرش فرمود:ای محمد برای من ظرف آبی بیاور تااز آن وضو بگیرم،محمد آب آورد،حضرت با دست چپ آب بر دست راست ریخت وفرمود:"بسم الله الذي جعل الماء طهورا ًولم یجعله نَجِساً"؛سپس به آن استنجا کردواین دعا را خواند:"اللّهم حصّن فرجی واَعِفّه،واسترعورتي وحرّمني علی النار" ؛بعد از آن آب را در دهان مضمضه کرد و فرمود:"اللّهم لقّني حجتي یوم ألقاک و أنطق لساني"؛خدایا در روزی که تورا ملاقات می کنم،حجت وبرهان قطعی به من القا کن وزبانم را بدان گویا گردان.آن گاه استنشاق کرد وآب را در بینی کشید وعرض کرد :"اللّهم لا تحرمني ریح الجنة"؛خدایابوی بهشت را برمن حرام مفرما،واز جمله کسانی قرارم ده که بوی بهشت ونکهت پاک آن را می یابد.سپس حضرت صورت خود را شسست وگفت:"اللّهم بیّض وجهی یوم تبیّض وجوه،وتسوّد وجوه،ولاتسوّد وجهي یوم تبیضّ وجوه وتسوّد وجوه"؛خدایا روزی که چهره هایی سفید وصورتهایی سیاه میشود،روی مراسفید گردان،وصورتم را سیاه مدار درروزی که چهره هایی سفید وصورتهایی سیاه میشود.آن گاه دست راست خود را شست وعرض کرد:"اللّهم أعطني کتابي بیمیني والخد في الجنان بیساري"؛ خدایا نامه ی کردارم را به دست راستم عطا فرما وبرات جاودانه زیستن در بهشت را به دست چپم ده.سپس حضرت دست چپ را شست وگفت:"اللهم لا تعطنی کتابی بیساری،ولاتَجعلها مغلولة ً الی عنقي،وأعوذ بک من مقطّعات النیران"؛خدایا نامه اعمالم را به دست چپم مده وبه گردنم مبند وبه توپناه می برم از تکه پاره های آتش.آن گاه مسح سر کشید و عرض کرد:"اللّهم غشّني برحمتک وبرکاتک وعفوک"؛خدایا به رحمت وبرکات وبخشایش خود مرا فرا بگیر.

بنابر این،مجرد شستن صورت ودو دست،وصرف کشیدن مسح سر وپا به روش اهل بیت (ع)وتنها تکلم به کلماتی از آنان وارد شده در لحظه شستن ومسح کشیدن،سبب نمی شود خداوند در برابر هر قطره آب ،فرشته ای تقدیس وتسبیح وتکبیر گو بیافریند،واین نیست جز برای این که وضو از آن جهت که سبب طهارت عینی ودرونی خارجی دارد،وهر کس که در عمل،با اخلاص به جانب خداوند رو کند،بدان دست میازد،وآن کس که دل خویش را تسلیم خدا کند،به او می رسد به گونه ای که از هر آلودگی وپلیدی پاک می گردد وگوهر طهارت او تقدیس وتسبیح تکبیر می شود،از این جاست که شایسته است خداوند از قطره ی آب وضویش فرشته ای بیا فریند که دارای آن آثار ملکوتی باشد،ویا کردار اورا به مثال فرشتکان تسبیح گو تمثیل بخشد.

        پی نوشت:(۱)محاسن برقی،ج1،ص116،ح118،این حدیث را کلینی نیز در کافی(ج3،ص70،ح6)وصدوق در من لا یحضره الفقیه(ج1،ص42،ح84)روایت کرده اند منبع:http://www.razhayenamaz2207.blogfa.com/